Een mens heeft intrinsieke waarde. Hij heeft zijn waarde niet te ontlenen aan werk of enige vorm van status of afkomst.

Iedereen is vrij zijn kunnen te etaleren en te gelde te maken zolang wij nog met geld werken in een maatschappij waar geld als ruilmiddel wordt gebruikt. Het is echter geen voorwaarde voor het recht in het land te zijn. Je bent op deze planeet, in dit land geboren en daarmee heb je recht hier te zijn. We moeten af van de koppeling werk, bestaansrecht.

Wij geloven sterk in het vermogen van de mens zijn talenten te vinden en te ontplooien in vrijheid van druk en de noodzaak  “de kost te verdienen”. Die verdien je al door hier te zijn. Het economisch dogma van schaarste is een illusie, geld is er in overvloed en raakt nooit op. Wel is de fictieve rente een stok in het rad. Bij het drukken van geld wordt de rente toegevoegd maar is volledig fictief. Hoe meer geld in omloop hoe meer rente in omloop. Bovendien wordt in de handel met geld nog eens rente toegevoegd. (Liborrente etc.)  Hier moeten we van af. Zolang dat niet gebeurd moeten we al gaan inzetten op een basisinkomen zodat de druk van dit ( verzonnen) middel komt te vervallen.

 

In principe kunnen computers steeds meer werkzaamheden over nemen, zelfs administratieve jobs als notaris zijn al onderhavig aan deze ontwikkeling. Waarom zouden we mensen kunstmatig dingen laten blijven doen als dat niet nodig is?

Uit het feit dat geld altijd aanwezig is volgt dat een basisinkomen haalbaar is. de invulling op praktische wijze is bij 1 al uiteengezet.

 

Werk is dan ook een natuurlijk voortvloeisel van het uitstromen van je talenten en het onderwijs moet daar op aangepast zijn.( zie 2.)  De beloning van je talenten volgt de marktwerking zoals we die nu ook kennen, wederom, zolang we met geld werken. Wanneer de druk om de kost te winnen vervalt, krijgt de neiging tot ontplooiing een natuurlijk verloop. Angst voor niets doen blijkt onterecht. Er zullen altijd mensen zijn die kiezen om niets te doen, die zijn er nu ook en dat is prima. De grote groep wil zich ontwikkelen en bijdragen op zijn of haar wijze. Die vrijheid ontstaat nu.

 

Waar we wel op moeten sturen is het flexibele inkleden van starttijden en stoptijden. Wanneer er verschillende starttijden ontstaan dan zal de filedruk ook afnemen, immers, de toestroom is verspreid. Ook moeten we kijken naar woon-werk verkeer naar verschillende steden. Het aanmoedigen van plaatselijk werk van de zelfde bedrijven om verkeer te verminderen. Het is een overblijfsel uit een verdienmodel waarbij olie verkocht wordt en accijnzen geïnd.  Belangrijker is om nu te kijken naar duurzaamheid en verantwoord omgaan met middelen.

Waar mogelijk moet dan gekeken worden naar thuiswerken en wijkarbeidsplaatsen waarbij verkeer van en naar kantoren en dergelijke zoveel mogelijk wordt vermeden.

 

 

Economie moet ten dienste staan van de mens en de planeet. Niet andersom. Als land moeten we ook nauwkeurig kijken naar wat de consequenties zijn van deals met de verschillende landen; Willen we voor een vreedzame, schone en veilige planeet gaan dan moeten we onze handel met partners die deze punten verwaarlozen drastisch aanpassen. Landen die (weer) kolen, olie en andere schadelijke zaken promoten moeten we zoveel mogelijk mijden. Landen waar mensenrechten worden geschonden moeten we aanspreken en mijden als handelspartner. Ook als ze groot zijn. We moeten de moed hebben om verder te gaan dan puur economisch belang. Vraagstukken als import belastingen en heffingen moeten bekeken worden met het oog op deze punten en niet als economisch paardenmiddel. Wanneer een product bijdraagt aan de bevordering van een schone en veilige planeet dan moet elke barrière voorkomen worden. Is een land niet in staat bij te dragen aan deze criteria, dan moeten we elke moeite doen een andere partner te vinden en de oude partner op haar gedrag aan te spreken. We moeten dapper zijn ook onze grote partners te laten weten dat mensenrechten niet alleen in andere landen moet worden gewaarborgd maar zeker ook in eigen land.

Technisch is het mogelijk deze zaken te realiseren. We zijn nu ook klaar de wil te tonen en om te zetten in realiteit. In plaats van ondergesneeuwd te worden door lobbyisten moeten we zelf gaan lobbyen voor deze handelswijze. Dit doen we door te laten zien wat mogelijk is.